شب‌های سخت لژیونر زن فوتبال ایران زیر باران گلوله
تاریخ انتشار: ۳ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۱۶۹۶۶
دنیای فوتبال برای برخی دختران پیچ و خم‌های زیادی دارد که این بار صبا سلیمی راوی آنهاست. بسیاری از دختران این سرزمین عاشقانه فوتبال را دوست دارند، کودکی‌هایشان رنگ مستطیل سبز می‌گیرد، در رؤیای خود دریبل می‌زنند و توپ را به تور دروازه می‌چسبانند. برخی اتاق‌هایشان را با پوستر بازیکنان محبوب‌شان تزئین می‌کنند و اسم همه آنها را از بر هستند؛ درست مثل صبا سلیمی که نام تمام بازیکنان تراکتورسازی تبریز را می‌دانست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صبا ۱۴ ساله بود که پا به توپ شد؛ شهرش مدرسه فوتبال نداشت و فوتسال را انتخاب کرد تا اینکه برای حضور در مسابقات انتخابی المپیک به تیم ملی فوتبال دعوت شد اما به دلیل قوانین فیفا مجبور به ترک اردوی ملی شد. با این حال از فوتبال دست نکشید و برای بازی به تیمی در لیگ عراق پیوست، بعد به اف‌سی مارخال آذربایجان رفت و حالا هم در لیگ ترکیه و تیم یابپا ترکیه‌پیو بازی می‌کند. او بیشتر از همیشه برای رسیدن به آرزوهایش مصمم است. مصاحبه وی را در زیر می خوانید:
فوتسال را از چه سنی آغاز کردی؟
-فوتسال را از ۱۴ سالگی به صورت حرفه‌ای شروع کردم و با باشگاه شهرداری تبریز که لیگ برتری بود قرارداد رسمی بستم. قبل از آن کاراته‌کا بودم و کمربند مشکلی دان ۳ بین‌المللی داشتم اما از آنجایی که علاقه زیادی به فوتبال داشتم، کاراته را رها کردم. به مدت هشت سال در تیم‌ها و لیگ‌های مختلف تبریز بازی کردم؛ ماشین سازی، حلال احمر، ولایت انصار، شهرداری تبریز و جمشیدی‌راد از جمله تیم‌هایی بود که با آنها قرارداد بستم.
از سختی‌های ابتدایی بگویید؟
سختی‌های زیادی کشیده‌ام؛ شهرم تیم فوتبال نداشت و برای تمرین‌هایم زمین چمن می‌گرفتم. با اینکه مسئولان هیأت فوتبال حمایتم می‌کردند اما گاهی مردم با دیدن من در زمین چمن می‌گفتند دختر نباید فوتبال بازی کند و اذیتم می‌کردند. این باعث شده بود که گاهی ساعت دو شب زمین اجاره کنم. علاوه بر این با پدرم تمرین می‌کردم و مادرم توپ جمع کن بود و گاهی هم برعکس.
الگوی ورزشی صبا سلیمی کیست؟
مسعود شجاعی الگوی ورزشی و اخلاقی من است که از نظر فرهنگی، اخلاق ورزشی و تکنیک و تاکتیک عالی است. بازی تیم‌های خارجی را هم دنبال می‌کنم و بیشتر مسی را دوست دارم.
بازی در کدام تیم خارجی را دوست داری؟
سقف آرزوهایم بازی در تیم بانوان بارسلوناست و تلاشم را می‌کنم تا روزی به آن برسم.
خانواده‌ات مخالف لژیونر شدنت نبودند؟
خدا را شکر می‌کنم و ممنون پدر و مادرم هستم که حمایتم کردند؛ خانه ما تبریز بود اما وقتی با تیم عراق قرارداد بستم، خانواده‌ام به شهری که کمترین فاصله با عراق را داشت، نقل مکان کردند.
لیگ ترکیه بهتر است یا جمهوری آذربایجان؟
من از لحاظ حرفه‌ای خوب پیش می‌روم اما تفاوت‌هایی بین لیگ جمهوری آذربایجان و ترکیه وجود دارد. درست است که کشور آذربایجان کوچک‌تر از کشور ترکیه است اما از لحاظ فوتبالی هر ۲ کشور لیگ حرفه‌ای دارند. البته لیگ ترکیه حرفه‌ای‌تر است و بیشتر به بانوان بها می‌دهد. همچنین باکو از لحاظ زیرساختی و تشکیل تیم‌های پایه خیلی خوب عمل کرده است. کشور ترکیه زیرساختی برای تیم‌های پایه ندارد و فقط تیم بزرگسالان دارد.
سطح قراردادها چطور است؟
به هر حال بانوان فوتبالیست هستیم و این موضوع هنوز جا نیفتاده است. می‌ترسم در آینده بارسلونا هم بروم آنجا هم به این صورت باشد. اصلاً ما لژیونر هم شدیم آنقدر پول نمی‌گیریم و اینکه مردم خیال می‌کنند ما میلیاردی پول می‌گیریم این‌طور نیست. مبلغ قرارداد امسال من در لیگ ترکیه با لیگ ایران یکسان است و شاید یک مقدار زیادتر باشد اما میلیاردی نیست.
قطعاً برای فوتبالیست شدن سختی‌های زیادی کشیدید؛ کمی توضیح می دهید؟
برخی افراد از اول به من گفتند که دختر را چه به فوتبال و از این دختر، فوتبالیست درست نمی‌شود و از این قبیل حرف‌ها اما من برخلاف برخی از اعتقادات نادرست همچنان شکل و شمایل دخترانه خود را دارم و فوتبال را هم حرفه‌ای دنبال می‌کنم. حرف‌هایی که پشت‌سر دختران فوتبالیست می‌زنند اصلاً درست نیست. ما دختران به عنوان جنس مؤنث سختی‌های زیادی کشیدیم و اینکه بعضی‌ها می‌گویند اصلاً فوتبال برازنده ما نیست و نمی‌توانیم بازی کنیم اصلاً اشتباه بوده است. خیلی سنگ جلوی پایم گذاشتند ولی همیشه خدا هوای من را دارد.
شنیده‌ایم از بچگی ترکیب تیم تراکتور را می‌چیدید؟
همیشه بازی‌های تراکتورسازی را با شور و اشتیاق تماشا می‌کردم، اسم بازیکنان را بلد بودم و آرزو می‌کردم که مثل آنها بشوم حتی روی یک مقوا زمین فوتبال را می‌کشیدم و با در نوشابه بازیکنان را در زمین می‌چیدم، آن موقع نمی‌دانستم که این نوع تفکر مربیگری است.
زمانی که در تیم القتان عراق بازی می‌کردید، چه خاطره‌هایی دارید؟
دو سال در این تیم بازی کردم تا اینکه درگیری‌های داخلی در بصره شدت گرفت به گونه‌ای که شب‌ها صدای تفنگ می‌آمد و از ترس تا صبح بیدار می‌ماندم.
منبع: فرارو
کلیدواژه: لیگ ترکیه حرفه ای تیم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۱۶۹۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زمانی: گلی که زدم تقدیم به کُردهای ایران
به گزارش ورزش سه، تیم فوتبال پیکان در مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی مقابل مس رفسنجان با ترکیبی از بازیکنان جوان و آینده‌دار به میدان رفت و موفق شد تیم رفسنجانی را تا ضربات پنالتی تشنه کسب پیروزی نگه دارد. خودروسازان که با حساب یک بر صفر از حریف خود عقب افتاده بودند، با گل ابوالفضل زمانی نتیجه را جبران کردند و بازی را تا دقیقه 120 کشاندند.
زمانی، بازیکن 18 ساله‌ای است که به عنوان پدیده این روزهای فوتبال ایران از او یاد می‌شود. این بازیکن به خبرنگار ورزش سه گفت: خدا را شکر می‌کنم که فرصت بازی پیدا کردم و توانستم به پیکان کمک کنم. همیشه در انتظار فرصت بودم تا انگیزه‌هایم را نشان بدهم و خدا خواست تا از رضا عنایتی این فرصت را دریافت کنم.
بازیکن جوان پیکان که در دو بازی گذشته تیمش مقابل هوادار و مس رفنسجان برای خودروسازان گلزنی کرده، ادامه داد: با اینکه در پست هافبک بازی می‌کنم اما همیشه نزدیک به دروازه حریفان هستم تا از موقعیت‌هایی که ایجاد می‌شود، استفاده کنم. این خاصیت فوتبال من است و کادرفنی هم اجازه داده تا در فرصت گلزنی قرار بگیرم.
این بازیکن در خصوص هدف‌گذاری خود در فوتبالش گفت: برای رشد در فوتبال، انگیزه‌های زیادی دارم. من هدف‌هایی برای خودم ترسیم کردم که با کمک مربیان و خانواده‌ام باید به آنها برسم. حضور در ترکیب اصلی پیکان، یکی از این هدف‌ها بود اما رویاهای دیگری هم در سر دارم و می‌خواهم در فوتبال ایران پیشرفت کنم. شانس خوب من بود که با مربیان موفق و شجاعی کار کنم. آنها به من کمک می‌کنند تا مسیر پیشرفتم هموار شود. در تیم ملی نوجوانان و جوانان هم مسیرم را پیدا کرده‌ام و با راهنمایی‌های حسین عبدی می‌توانم با سرعت بیشتری پیشرفت کنم.
از زمانی در مورد شادی پس از گل مقابل مس رفسنجان هم پرسیدیم که این طور پاسخ داد: قبل از بازی، با پدرم صحبت کردم. او مثل همیشه به من انگیزه داد و گفت حتما گل می‌زنی. قصد داشتم در صورتی که بتوانم مقابل مس رفسنجان گل بزنم، به نوعی از پدربزرگم که جانباز جنگ تحمیلی است، تقدیر کنم اما فرصتی برای این کار نشد. به جای آن، پدرم پیشنهاد داد به خاطر احترام به اصالت‌مان، به سبک کُرد‌ها خوشحالی کنم. من هم بعد از گلزنی برابر مس رفسنجان، به سبک کردی شادی کردم و با افتخار، گلی که به ثمر رساندم را به همه کُردهای کشورم تقدیم می‌کنم.
هافبک جوان تیم فوتبال پیکان در نهایت گفت: بعد از دو گلی که در این هفته به ثمر رساندم، مورد لطف و محبت دوستان قرار داشتم. به خصوص خبرنگاران زیادی با من تماس گرفتند و مشخص بود که تلاش‌هایم در زمین بازی به خوبی دیده شده است. همین مسائل به من انگیزه می‌دهد تا بیشتر به فکر پیشرفت در فوتبال باشم. حتی گفتند رکورد جهانی دوندگی در 120 دقیقه را شکستم که قطعا برای بازیکنی مثل من یک تجربه شگفت‌انگیز به شمار می‌رود. امیدوارم با کمک همه اهالی فوتبال بتوانم در این مسیر که قدم گذاشتم، با سرعت بیشتری رویاها و اهدافم را دنبال کنم.
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان میشوند